തട്ടത്തിന്‍ മറയത്ത്

                        MBBS ക്ലാസ്സ്‌ തുടങ്ങുയ ആദ്യ വെള്ളിയാഴ്ച 6 / 10  / 2006 ന് SL theatre complex-ലെ   അതുല്യ തിയേറ്ററില്‍  "ഡോണ്‍ " സിനിമക്ക് ബ്ലാക്കില്‍ ടിക്കറ്റ്‌ എടുത്തത്‌ മുതല്‍ തുടങ്ങിയതാണ്‌ എന്റെ MBBS ജീവിതവും സിനിമ തിയറ്ററുമായുള്ള   അഭേദ്യ ബന്ധം. സിനിമയിലെ പ്രതിസന്ധി! പ്രതിസന്ധി! എന്നു  അമ്മയും മാക്ടയും നിലവിളിക്കുന്ന കാലത്ത് 'എ' പടം പോയിട്ട് ഒട്ടുമിക്ക എല്ലാ  റിലീസ്  സിനിമ കളും തിയേറ്ററില്‍ പോയി കണ്ടിരുന്ന സഹൃദയനാണ്  ഞാന്‍  ....  തിരക്കിട്ട MBBS പഠനത്തിനിടെ  കോളേജില്‍ പോകുന്നതിനെകാളും സുഷ്കാന്തിയോടെ ഞാന്‍ മമ്മൂട്ടി , സുരേഷ് ഗോപി , ജയറാം , പ്രിത്വിരാജ്‌ , ഇന്ദ്രജിത്ത് , ജയസുര്യ , കലാഭവന്‍മണി , ദിലീപ്‌ , അല്ലുഅര്‍ജുന്‍ , എന്തിന് കാദര്‍ ഹസന്‍ മൊഴി മാറ്റം ചെയ്ത ഒട്ടുമിക്ക  തെലുങ്ക്ച്ചലചിത്രങ്ങള്‍ വരെ തിയേറ്ററില്‍ പോയി  കണ്ടു. റിലീസ്ഡെയില്‍ തന്നെകണ്ട " നാടകമേ ഉലകം " , " പയ്യന്‍സ് " , " ശങ്കരനും മോഹനനും " , "മായമ്മഐ.പി.എസ്‌ " തുടങ്ങിയവ ഇന്നും എന്റെ സിനിമ ജീവിതത്തിലെ സുവര്‍ണ എടുകളായി ഞാന്‍ കാത്തുസൂക്ഷിക്കുന്നു.
       
                                                          പക്ഷെ! ഇക്കാലമത്രയും ഒരു സിനിമ പോലും എന്നെ ഇത്ര വലചിട്ടില്ല. ഓര്‍മയില്‍ വിരലില്‍ എന്നാവുന്ന മോഹന്‍ലാല്‍ സിനിമകള്‍ക്ക്‌ ആണ് തിയേറ്ററില്‍ ഫസ്റ്റ് ഡേ പോയി ടിക്കറ്റ്‌ കിട്ടാതെ വന്നിട്ടുള്ളത്. പക്ഷെ അത് പോലും രണ്ടാം തവണ പോയി ഞാന്‍ കണ്ടിരുന്നു.
                                 

                                               " അവളുടെ ചിരി " എന്റെ കണ്ണില്‍ പെടുന്നത് ഫേസ്ബുക്കില്‍  ആരുടെയോ പ്രൊഫൈല്‍ തപ്പുന്നതിനിടയില്‍ ആണ്... "തട്ടത്തിന്‍ മറയത്തു " ഫിലിം ബൈ വിനീത് ശ്രീനിവാസന്‍ കമിംഗ് സൂണ്‍ ....  ഇവന്‍ അപ്പന്റെ മകന്‍ തന്നെ എന്ന് കരുതി ഞാന്‍ മുന്നോട്ട് പോയി...പെട്ടെന്ന് തന്നെ  ബ്രൌസേരിലെ ബാക്ക ബട്ടണ്‍ അമര്‍ത്തി. കര്‍ത്താവെ! എന്നാ ഒരു ചിരി.... ഹൌസ് സജെന്‍സിയുടെ തിരക്കിനിടയിലും ഫേസ്ബുക്കില്‍ അവളുടെ പുതിയ  ചിത്രങ്ങള്‍ക്കായി  ഞാന്‍ പരതി..... അവളുടെ തൂവെള്ള തട്ടമിട്ടുള്ള ആ ചിരി!!! ഹോ! casuality-യില്‍  ദുര്‍ഗന്ധം വമിക്കുന്ന diabetic foot കട്ട്‌ ചെയ്യുബോഴും അവളുടെ ആ ചിരി എന്നെ കോള്‍മയിര്‍ കൊള്ളിച്ചിരുന്നു.. പിന്നാലെ വന്ന trailor വീഡിയോകളും... പാട്ടും... ആ ദിനത്തിനായ് ഞാന്‍ കാത്തിരിക്കാന്‍ തുടങ്ങി... മുഴുവന്‍ സ്ക്രീനില്‍ അവളെ കാണാന്‍ ..
                                                                             
                                              ഒടുവില്‍ ആ ദിവസം വന്നു... തട്ടതിന്‍ മറയത്തു റിലീസ്..... രാവിലെ പത്രം തപ്പാന്‍ ഇറങ്ങിയപ്പോള്‍ ആണ് ഞാന്‍ മാത്രം അല്ല തൊട്ടടുത്ത മുറിയിലെ അനൂബും നിജാസും ഇതേ പൂതിയോടെ കാത്തിരിക്കുവാണെന്ന്‍ മനസിലായത്‌ . പത്രം മുഴുവന്‍ തപ്പി പെറുക്കിയപ്പോള്‍ അതാ പോസ്റ്റര്‍ ......."തട്ടതിന്‍ മറയത്ത് " ഇന്ന് റിലീസ്... തിരുവനന്തപുരത്തെ തിയേറ്റര്‍ കണ്ട ഞങ്ങള്‍ ഡസ്പ് ആയി പോയി... സിനിമ ശ്രീവിശാഖ്‌ തിയേറ്ററില്‍ . പെട്ടികട പോലത്തെ ആ കുടുസ്  തിയേറ്റരെ ഈ നല്ല സിനിമകള്‍ റിലീസ് ചെയ്യാന്‍ കിട്ടോള്ളൂ ?
3 Idiots , Delhi belly , Salt n Pepper , Diamond Necklace ഇതാ ഇപ്പൊ തട്ടവും.. ഹ്മം എന്തായാലും പുതിയ പിള്ളേരുടെ പടം അല്ലെ.. ടിക്കറ്റ്‌ കിട്ടുവായിരിക്കും... അല്ലേല്‍ എന്താ "പതിനായിരം" രൂപ ആസ്തിയുള്ള ഹൌസ് സര്‍ജന്‍സിനാണോ ബ്ലാക്കില്‍ ടിക്കറ്റ്‌ എടുക്കാന്‍ പഞ്ഞം ! ഹല്ലാ പിന്നെ!!!

                                                                            ഉച്ചയ്ക്ക് ഫുള്‍ പ്ലാന്‍ ചെയ്ത് വണ്ടിയും എടുത്ത് ഞങ്ങള്‍ നാല് പേര്‍ നിജാസ് , റയന്‍ , അനൂബ്‌ പിന്നെ ഞാന്‍ ... തിയേറ്ററില്‍ എത്തി . കര്‍ത്താവെ.. ഭീകര ക്യൂ!!!! ആദ്യത്തെ ഹോപ്‌ പോയി... ക്യൂ നിന്നാല്‍ കിട്ടില്ല... ഇനി ചേച്ചിമാര്‍ തന്നെ ശരണം.... അല്ലേലും females-നെ ഡീല്‍ ചെയ്യാന്‍ ഞാന്‍ തന്നെ കിടിലം എന്നും പറഞ്ഞു ,സ്വയം "Play Boy" എന്ന്‍ വിളിക്കുന്ന നിജാസ് സ്ത്രീകളുടെ ക്യവിനടുത്തു ചെന്നു. അവനു മോറല്‍ സപ്പോര്‍ട്ടമായി ഞങ്ങളും.. 2 1/2 മാസം കഴിഞ്ഞാല്‍ ഡോക്ടര്‍ ആവും എന്നാ നാണം ഒക്കെ കാറ്റില്‍ പറത്തി ചെചിമാരോട് ചോദിക്കുംബോഴാ അറിയുന്നെ , ചേച്ചിമാര്‍ക്ക്‌ പോലും ഒരാള്‍ക്ക് 2 ടിക്കറ്റ്‌ വച്ചേ കിട്ടു... അവിടെ ഭര്‍ത്താവിനും കുട്ടിക്കും ചേര്‍ത്ത് ടിക്കറ്റ്‌ എടുക്കാന്‍ വഴിയില്ലാതെ നില്‍ക്കുമ്പോള്‍ ആണ് അവന്റെ ഒരു ടിക്കറ്റ്‌!! !! പ്ഫ!!!!

                                                                                 ഇനി black തന്നെ ശരണം. ഗുണ്ടകളും കരിച്ചന്തയും വിളയുന്ന മഹാബലിയുടെ സ്വന്തം കേരളത്തിലാണോ ബ്ലാക്കിന് പഞ്ഞം. കൂതറ ലുക്കുള്ള എല്ലാ ലോക്കല്‍സിനടുത്തും ചെന്ന്‍ മുട്ടി നോക്കി. എവിടെ! ഒരുത്തന്റെ കയ്യിലും ഇല്ലാ! എന്ത്? ബ്ലാക്ക് !!!! എന്റെളിയാ.. നമ്മുടെ നാട് എന്നാടെ ഇത്ര നന്നായെ!!! ഇത് വലിയ ചെയ്തായിപോയി.... നേരത്തെ ക്യൂ നിന്ന വായിനോക്കിക്കള്‍ ടിക്കറ്റ്‌ വാങ്ങി തിയേറ്ററില്‍ കേറുന്നത് ആ ഡോര്‍ കൊട്ടിയടക്കുന്നത് വരെ നോക്കി നിന്നു.... ആ പോസ്റ്റിലെ അവളുടെ ചിരി കണ്ടിട്ട എനിക്ക് സഹിക്കുന്നില്ലയിരുന്നു.... എന്നാലും ഉടനെ തന്നെ കാണാം എന്നാ പ്രതീക്ഷ മനസ്സില്‍ ഉണ്ടായിരുന്നു.....

                                                                             പക്ഷെ പ്രതീക്ഷകള്‍ എല്ലാം അസ്ഥാനത്തായി... രണ്ടാം തവണ പോയപ്പോഴും ടിക്കറ്റ്‌ കിട്ടിയില്ല... മൂനാം തവണയും ചീറ്റി.. ഇതിനിടക്ക് ഞാന്‍ GP-ക്ക് പോയ ഗ്യാപ്പില്‍ മറ്റേ മൂന്ന് പേരും ആറ്റിങ്ങല്‍ പോയി പടം കണ്ടു. എനെറ്റ്‌ വാശി കൂടിക്കൊണ്ടിരുന്നു... "കളരി പരമ്പര ദൈവങ്ങളാണെ.. ലോകനാര്കാവിലംമയാണെ.. ഞാന്‍ ഈ പടം കാണും!! അതും ശ്രീ വിശാഖില്‍ നിന്നു തന്നെ കാണും.. ഇത് സത്യം സത്യം.. സത്യം!!!! ' തിങ്കളാഴ്ച പോയി സിനിമ കാണാം എന്ന്‍ തീരുമാനിച്ചുറപ്പിച്ചു. വാര്‍ഡിലെ പണിയെല്ലാം തീര്‍ത്തു , വാണം വിട്ടത് പോലെ ഞാന്‍ തിയേറ്ററില്‍ എത്തി. എവിടെ ! അവിടെയതാ തൊട്ടടുത്ത ബസ്‌ സ്റ്റാന്‍ഡില്‍ നില്ക്കാന്‍ പോലും സ്ഥലം ഇല്ലതത്ര ക്യൂ. ടിക്കെടും ഇല്ലാ ഒരു ---- ഉം ഇല്ലാ... വീണ്ടും ചീറ്റി...

                                                   എന്തായാലും ഇത്തവണ ഒരു സെക്കന്റ്‌ ഓപ്ഷന്‍ കരുതിയിരുന്നു... ദുല്ഖര്‍ സല്‍മാന്‍റെ ഉസ്താദ്‌ ഹോട്ടല്‍.........   ഒരു നല്ല ബിരിയാണി കഴിച്ച സന്തോഷത്തോടെ ഞാനാ സിനിമ കണ്ടിറങ്ങി...

. മണി 5 PM.. സമയം ഉണ്ട്... ധാരാളം സമയം ഉണ്ട്... വച്ച് പിടിച്ചു ശ്രീവിശഖിലെക്ക്... അവിടെ വീണ്ടും വന്‍ ക്യൂ... എന്ത് വന്നാലും ഇന്ന് കണ്ടിട്ടേ ഉള്ളൂ എന്ന്‍ ഉറപിച്ചു  കൊണ്ട്  ക്യൂവില്‍ നിന്നു. ഇച്ചിരെ കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ അതാ മഴ... ഓടിമാറിയാല്‍ ക്യൂവിലെ സീനിയോറിറ്റി പോകും.. ടിക്കറ്റ്‌ കിട്ടത്തുംഇല്ലാ... അപ്പോള്‍ അവളുടെ ചിരി ഞാന്‍ ഒന്നോര്‍ത്തു... മഴയെങ്കില്‍ മഴ!! ഞാന്‍ അവിടെത്തന്നെ നിന്നു... ക്യൂ പതുക്കെ നീങ്ങി തുടങ്ങി... ഇടയ്ക്ക് ഓരോരുത്തര്‍ ഇടിച്ചു കേറുമ്പോള്‍ ചങ്ക് കത്തുവാണ്... ടിക്കറ്റ്‌ കിട്ടതിരിക്കുമോ? ആകെ ടെന്‍ഷന്‍  .... ഒടുവില്‍ ടിക്കെടും മേടിച്ചു തിയേറ്ററില്‍ കയറുമ്പോള്‍ പണ്ട് വാശിപിടിച്ച് അച്ഛനെ കൊണ്ട് കളിപ്പാട്ടം മേടിച്ചപ്പോള്‍ ഉണ്ടായ അതെ മാനസികാവസ്ഥ ആയിരുന്നു... ഒരുതരത്തില്‍ " സൈമോണ്ട്സിന്റെ വികെറ്റ്‌ കിട്ടിയ ശ്രീശാന്തിനെ പോലെ "
                                                                        സിനിമ ആദ്യാവസാനം ശ്വാസം പിടിച്ചിരുന്നു കണ്ടു.. സിനെമയിലായിട്ടു കൂടി , അവന്‍ അവളെ കേട്ടിപിടിച്ചപ്പോള്‍ സഹിച്ചില്ല എന്‍റെ സാറെ!!!!
അങ്ങനേ ഞാന്‍ അത് സാധിച്ചു.. എന്‍ട്രന്‍സ് പോലും രണ്ടാം തവണ കിട്ടി... ഇത് നാല് തവണ ക്യൂ നിന്ന ശേഷം!!

     PS :
                 നീണ്ട ഒരു മാസത്തെ ഇടവേളക്ക് ശേഷം ഞാനും അനൂബും വീണ്ടും പോയി.. തട്ടതിന്‍ മറയാത്തെ പെണ്ണിനെ കാണാന്‍ ..... തിരക്കിനു ഇന്നും കുറവൊന്നും ഇല്ലാ... ബാല്‍ക്കണിയില്‍ അവസാന നാല് ടിക്കെട്ടുകളില്‍ രണ്ടെണ്ണം ഞങ്ങള്‍ക്ക് കിട്ടി... സിനിമ കഴിഞ്ഞിറങ്ങുമ്പോള്‍ ഒരു ചിന്ത മനസ്സില്‍ ഉദിച്ചു... "ആ വടക്കന്‍ കേരളത്തില്‍ മാത്രം കണ്ടുവരുന്ന പ്രതേക തരാം പാതിരാ കാറ്റ് കൊള്ളതതാണോ പ്രശനം??? " PG-ക്ക് തട്ടകം വടക്കന്‍ കേരളത്തിലേക്ക്‌ മാറ്റി നോക്കിയാലോ???
                                     

                                         
                                        

ഇന്നത്തെ ചിന്താ വിഷയം

ഏച്ച് കെട്ടിയാല്‍ മുഴച്ചിരിക്കും.... പക്ഷെ ... മുറിഞ്ഞ രണ്ടു മുറി കയറിനെക്കള്‍ എന്ത് കൊണ്ടും ഭംഗി ആ മുഴകള്‍ക്കല്ലേ??

120 / 80

നാല് വര്‍ഷങ്ങള്‍ക്കു മുന്‍പുള്ള ഒരു ചൊവ്വാഴ്ച: സര്‍ജറി കാഷ്വലിറ്റി 

                           ഒന്നാം വര്‍ഷ MBBS പാസ്സായ ശേഷം  തോളത്ത്സ്റ്റെതസ്കോപ്   ചുറ്റി , മുഖത്ത് "ഡോക്ടര്‍" എന്ന ഭാവവുമായി ഞാന്‍ ആദ്യത്തെ സര്‍ജറി casulaty  പോസ്റ്റിങ്ങിനു ചെന്നു... കാഷ്വലിറ്റിയിലെ തിക്കും തിരക്കും എന്നെ അത്ഭുതപ്പെടുത്തി.. Dissection ഹാളിലെ ഫോര്‍മാലിന്റെ മണവും , Bio Chemistry  ലാബിലെ റിയജെന്ട്സിന്‍റെ നിറക്കൂട്ടും , Lecture ഹാളിലെ ബ്ലുടൂത് വിനോദങ്ങളും , ബാക്ക് സീറ്റ്‌ ഉറക്കവും മാത്രം ശീലിച്ചിരുന്ന എനിക്ക് കാഷ്വലിടിയിലെ തിരക്ക് തികച്ചും അത്ഭുതാവാഹം ആയി. രണ്ടു കാലുള്ള മനുഷ്യര്‍ നാല് കാലുള്ള ഉന്തുവണ്ടിയില്‍ ഇരുന്നും , കിടന്നും , മുക്കിയും , മൂളിയും കടന്നു പോകുന്നു... മറ്റു ചിലര്‍ വീല്‍ ചെയറില്‍ ചാരി കിടക്കുന്നു... ചിലരുടെ മുഖം പോലും കാണാനാവാത്ത വിധം കോട്ടന്‍ കൊണ്ട് മൂടിയിരിക്കുന്നു.. ഉയര്‍ത്തി പിടിച്ച ഡ്രിപ്സെറ്റുമായി  ഓരോ ട്രോളിക്കും വീല്‍ ചെയ്റിനും പിന്നാലെ പായുന്ന ബൈസ്റ്റാന്‍ഡേഴ്സ്.... ഹോ! എന്താ ഒരു തിരക്ക്..

                      ഒരു വിധത്തില്‍ സര്‍ജറി കാഷ്വലിറ്റി സൈഡ് റൂമില്‍ എത്തിപ്പറ്റി. അന്ന് നേരത്തെ എത്തണം എന്ന്‍ ഞാന്‍ പ്ലാന്‍ ചെയ്തിരുന്നു. House surgeon  ചേട്ടന്‍ suture  ചെയ്യാന്‍ പഠിപ്പിക്കാം എന്ന് പറഞ്ഞിരുന്നു.... ആദ്യത്തെതു ഞാന്‍ തന്നെ എന്ന്‍ ഞാന്‍ മനസ്സില്‍ ഉറപ്പിച്ചിരുന്നു.. ഡോര്‍ തുറന്ന്‍ അകത് കയറിയ ഞാന്‍ Desp ആയി... അതാ ചിരിക്കുന്ന 6 മുഖങ്ങള്‍......... . , എല്ലാപേരും ഇതേ മോഹവുമായി നേരത്തെ എത്തിചേര്‍ന്നിരിക്കുന്നു... എങ്കിലും ഞാന്‍ പ്രതീക്ഷ കൈ വിട്ടില്ല...

                                                                     നേരം കുറെ കടന്നു പോയി... സന്ധ്യ മയങ്ങിയതോടെ Casualty-യിലെ തിരക്ക് പതിന്‍ മടങ്ങ്‌ വര്‍ധിച്ചു ... എവിടെയും കരച്ചിലും രക്തവും മാത്രം...Accidentil  കൈ മുറിഞ്ഞവര്‍ , ബോധം പോയവര്‍ , മരണാസന്നനായവര്‍................  അപ്പുറത് ഓര്‍ത്തോ casualty-yil ദീന രോദനങ്ങളും ആര്‍ത്തനാദങ്ങളും നിര്‍ത്താതെ കേള്‍ക്കാം.... ഞാന്‍ ഒരു സൈഡില്‍ ചേട്ടന്മാര്‍  suture ചെയ്യുന്നതും നോക്കിയങ്ങനെ നില്‍ക്കുമ്പോളാണ് , പിന്നില്‍ നിന്നും ഒരു വിളി...PG ചേച്ചി ആണ്... "എടാ ഈ അപ്പൂപ്പന്‍റെ ബിപി ഒന്നെടുത്തെ " ... ഞാന്‍ വിശ്വാസം വരാതെ ഒന്നുടെ നോക്കി ... എന്നോട് തന്നാണോ? അതെ എന്നോട് തന്നെ!... എന്നിലെ ഡോക്ടര്‍ അഭിമാന പുളകിതനായി.... ആദ്യത്തെ ബിപി , ഞാന്‍ ഇന്നൊരു കസര്‍ കസറും.... ഫിസിയോളജി Lecture ഹാളില്‍ ബിപി എടുത്തു പഠിച്ച 'മൊട്ടതലയന്‍' അപ്പൂപ്പനെ മനസ്സില്‍ ധ്യാനിച്ച്... സ്റ്റെപ് ബൈ സ്റ്റെപ് ആയി ഒന്നോര്‍ത്തു നോക്കി... "എന്തായിരുന്നു ആ ശബ്ദത്തെ വിളിക്കുന്നത് ??" " കരാട്ടയോ? കാരറ്റോ? , ഈ സായിപ്പന്മാരുടെ ഒരു കാര്യം ; വല്ല ശശി'സ് സൌണ്ട്സ് എന്ന് വല്ലതും ആയിരുന്നേല്‍ എന്ത് എളുപ്പം ആയിരുന്നു... ഏതായാലും സര്‍വ ബിപി ദൈവങ്ങളെയും മനസ്സില്‍ വിളിച്ചു കൊണ്ട് , അച്ഛന്‍ പുതുതായി മേടിച്ചു തന്ന സ്റ്റെത്തും പിടിച്ചു ഞാന്‍ ആ അപൂപ്പന്റെ അടുത്ത് ചെന്നു..ഞാന്‍ ആ മുഖത്തേക്ക് ഒന്ന് നോക്കി... ദൈന്യതയാര്‍ന്ന കണ്ണുകള്‍ , മെലിഞ്ഞു ചുളിഞ്ഞ ശരീരം... അടിവയറില്‍ പിടിച്ചു കൊണ്ട് നിലവിളിക്കുകയാണ് ആ പാവം.

ബിപി എടുക്കുമ്പോള്‍ വേദന കൂടിയാലോ?? ഞാന്‍ ഒന്ന് ശങ്കിച്ചു.. അപ്പോള്‍ പിന്നില്‍ നിന്നും ഒരു തട്ട്... " എന്ത് ചെയ്യുവാടാ അവിടെ ?  , ബിപി എടുക്ക് .. " ഞാന്‍ ശടെന്ന്‍ ബിപി അപ്പാരറ്റസ് തുറന്നു.. മനസ്സില്‍ സ്റെപ്പുകള്‍ ഓരോന്നോരോന്നായി ആലോചിച്ചു..1 . ബിപി കഫ്ഫ് ഒരു ഫിങ്കര്‍ ലൂസ് ആയി കെട്ടണം . ഈ ഒരു ഫിങ്കര്‍ എങ്ങനെ ലൂസാക്കും എന്നാലോചിച്ച് നില്‍ക്കുമ്പോള്‍ , അതാ പിന്നെയും വിളി... ബിപി എത്രയാടാ? "ശോ ഇവരുടെ ഒരു കാര്യം... മനസ്സില്‍ പ്രാകിക്കൊണ്ട്‌ , ഞാന്‍ രണ്ടും കല്‍പ്പിച് ബിപി കഫ്ഫ് കെട്ടി ഇന്ഫ്ലെട്റ്റ് ചെയ്തു... അപ്പോഴത്തെ ടെന്‍ഷന്‍ കാരണം ഞാന്‍ എല്ലാം മറന്നു.. 'Palpatory  ബിപി ..20mm  പിന്നേം... ശോ ! ഒന്നും ഒര്മവരുന്നില്ലല്ലോഓ...

                     ഞാന്‍ നേരെ സ്റ്റെതെസ്കോപ് എടുത്ത് കുബിട്ടല്‍ ഫോസ്സയില്‍ വച്ച് ബിപി കഫ്ഫ് ഇന്ഫ്ലാട്റ്റ് ചെയ്തു. ഒരു 200 വരെ അടിച്ച വിട്ടു , പിന്നെ സര്‍വ ദൈവങ്ങളെയും വിളിച്ച കൊണ്ട് പ്രഷര്‍ റിലീസ് ചെയ്തു...200...190.. 180...170...160.. 150.. 140 ... ഒന്നും കേള്‍ക്കുന്നില്ല... ഹ്മ്മം ഇനിയും ഒരു 140 ഉണ്ടല്ലോ സൌണ്ട് കേള്‍ക്കാന്‍... ഞാന്‍ സ്വയം ആശ്വസിച്ചു... 130... 120... 110...ഇല്ല ഒന്നും കേള്‍ക്കുന്നില്ല!!  എനിക്ക് ടെന്‍ഷന്‍ വച്ച് തുടങ്ങി.... 100..90...80....ശോ! .. 70.. 60... 50.. 40... 30.. ഇതെന്നാ  ഇങ്ങേര്‍ക്ക്  ബിപി ഇല്ലേ ?

ഞാന്‍ വീണ്ടും നോക്കി... പഴയ ഗതി തന്നെ... ഒന്നും കേള്‍ക്കുന്നില്ല... ആ പിജി എന്നെ തന്നെ നോക്കി ഇരിക്കുവാണ്.. ആദ്യത്തെ ദിവസം തന്നെ എല്ലാ വിലയും പോകുമോ ? " എടാ ... ബിപി എത്രയാ? " വീണ്ടും വന്നു വിളി...ഞാന്‍ ആകെ വിയര്‍ത്ത് കുളിച്ചു ... പിന്നെ ഒന്നും ആലോചിച്ചില്ല..ഒറ്റ ശ്വാസത്തില്‍ അങ്ങ് പറഞ്ഞു ... 120 / 80 ...ഹോ ! ബിപി അപ്പാരട്ടസും വച്ചിട്ട് ഇറങ്ങി ഒറ്റ പോക്ക്.. ആ ഏരിയയില്‍ നിന്നില്ല...

                                         SAT canteenil ഇരുന്നു ചായ കുടിക്കുന്നതിനിടയില്‍ ഞാന്‍ തലങ്ങും വിലങ്ങും ആലോചിച്ചു... ഒരു ഐഡിയയും കിട്ടുന്നില്ല... എവിടെയാ തെറ്റിയത്... ആ അപ്പൂപ്പന് വല്ലതും പറ്റിയോ ആവോ... ഞാന്‍ കള്ള ബിപി ആണ് പറഞ്ഞതെന്ന്‍ ആ പിജിക്ക് മനസിലായോ എന്തോ? എല്ലാം കൂടി വട്ടു പിടിക്കുന്നു.. നേരെ റൂമില്‍ പോയി പുതച് കിടന്നുറങ്ങി.... അന്ന് രാത്രി സ്വപ്നത്തില്‍ ആ അപ്പൂപ്പന്‍ വന്നു വിളിക്കുന്നതായി തോന്നി... പിറ്റെന്ന്‍ വാര്‍ഡില്‍ പോയപ്പോള്‍ എല്ലാ പേരും എന്നെ തന്നെ നോക്കുന്നതായി ഒരു തോന്നല്‍... എനിക്കെന്തോ ഒരു പേടി... സര്‍ ഒക്കെ അറിഞ്ഞു കാണുമോ? വാര്‍ഡില്‍ മുഴുവന്‍ നോക്കിയിട്ടും ആ അപ്പൂപ്പന്റെ പോടീ പോലും ഇല്ല... അങ്ങേര്‍ തട്ടി പോയോ? എന്തായാലും ഞാന്‍ ആരോടും ഒന്നും ചോദിക്കാനും പറയാനും പോയില്ല.. ആ പിജിയെ കാണാത്ത വിധം മുങ്ങി നടന്നു... ദിവസം മൂന്ന് കടന്നു പോയി.. ആരും ഒന്നും പറയുന്നില്ല.. എനിക്ക് കുറേശ്ശെ സമാധാനം ആയി.. ആരും ഒന്നും അറിഞ്ഞിട്ടില്ല..
                                                               
അങ്ങിനിരിക്കെ ഒരു ദിവസം ഉച്ചക്ക് സംസാരിച്ചിരിക്കുമ്പോള്‍ ഞാന്‍ സന്ദീപിനോട് "എടാ.. എന്‍റെ സ്റ്റെത്തിനു  എന്തോ പ്രശ്നം ഉണ്ടെന്ന്‍ തോന്നുന്നു.. ബിപി എടുത്തിട്ട ഒന്നും കേള്‍ക്കുന്നില്ല" അവന്‍ ഉടനെ അത് മേടിച് , ഡയഫ്രം ഒന്ന് തിരിച്ചു.. ഇനി നോക്ക് എന്ന് പറഞ്ഞു.. ആ സ്റ്റെത്തിന്റെ  മുകളിലത്തെ ഓട്ട അടഞ്ഞിരിക്കണം എന്നാലെ ഡയഫ്രം വര്‍ക്ക്‌ ചെയ്യുള്ളു എന്ന്‍... പെട്ടെന്ന്‍ എനിക്ക് യോധയിലെ ആ മ്യൂസിക്‌ ഓര്മ വന്നു ... കു കു.. കു കു..